Працоўную дзейнасць пачала  ў жніўні 1936г. па заканчэнні  фізіка-матэматычных курсаў. Працавала ў школе №1 гарадскога пасёлка Беразіно Мінскай вобласці выкладчыкам матэматыкі.

У школе працавала шмат настаўнікаў, якія былі ўзорам для нас, маладых. Дырэктар школы Б. Зануцкі, завуч Т. Камяноўскі,  старшыня райкама прафсаюзаў  Т. Марон, якія былі ўважлівыя і досыць патрабавальныя. Працуючы ў гэтай школе, я набыла якасць быць дысцыплінаванай заўсёды і ва ўсім.

У снежні 1940 г. па сямейных акалічнасцях пераехала ў г, Мінск, дзе і застала  мяне Вялікая Айчынная вайна. Першыя два дні  я была ў горадзе і бачыла,  як дзясяткі сотняў мінчукоў з дзецьмі на руках ішлі з ярка палаючага  горада, асцерагаючыся ад выбухаў бомбаў і снарадаў. Гэта было жудаснае відовішча. Бацькі гублялі дзяцей, на вачах у дзяцей забівала бацькоў. Першым прыстанкам быў лес, размешчаны побач з горадам. Муж пайшоў на фронт. Я з мамай і 4-х гадовым  сынам Анатолем дайшла да г. п. Беразіно, дзе працавала да вайны. Вельмі хутка ў Беразіно прыйшлі немцы. З першых дзён знаходжання ў  Беразіно фашысты паказалі сваё зверскае стаўленне да мірнага насельніцтва. Рабаванні, гвалты, забойствы, арышты былі першымі сродкамі знішчэння народа.

Паліцыянтам, былым маім вучнем, я з сынам была арыштаваная і прыведзеная ў камендатуру. Перакладчыцай працавала Ганцоўская Л.Я., у якой немцы забілі дома  мужа, брата, бацьку і настаўніка  гісторыі Санаха А.А. Мы з Ганцоўскай працавалі ў адной школе. Яна запэўніла немцаў, што я рэлігійная і суцэльна  надзейны чалавек. Мяне з сынам адпусцілі.

Ганцоўская Лізавета Яхімаўна разам з іншымі патрыётамі рыхтавалі пераход паліцыянта гарнізона да партызанаў, але іх выдалі ,  і яны былі пакараныя праз павешанне.

У жніўні 1941 г. я пераехала ў вёску Залотва Быхаўскага раёна Магілёўскай вобласці. Вясной  1942 г. на тэрыторыі Быхаўскага раёна быў арганізаваны першы партызанскі атрад.

Я пайшла ў партызаны 25.02,1943 г., была радавым байцом і разам з ротай неаднаразова хадзіла на баявыя аперацыі. Грамілі паліцэйскія гарнізоны, знішчалі жывую сілу і тэхніку ворага, падрывалі чыгуначнае палатно.

Наша рота атрымала баявое заданне знішчыць атрад карнікаў, які павінен быў забраць хлеб, быдла ў сялян адной з вёсак, размешчанай па шашы Бабруйск-Магілёў. Мы зрабілі засаду і,  як толькі падышлі  немцы,  пачаўся бой. Шаша была выслана трупамі немцаў. Карнікі, пакінутыя ў жывых,  вымушаныя былі павярнуць назад. Так партызаны выратавалі сялян ад рабавання іх немцамі. Мы страцілі аднаго кулямётчыка.

Партызанская вайна - гэта рэйдавая вайна - прыйшоў забіў і сышоў. Наш полк стала быў у руху і таму часта ўступаў у бой з немцамі.

За адвагу, стойкасць  і мужнасць, выяўленыя ў  змаганні з  нямецка-фашысцкімі захопнікамі, я ўзнагароджаная ордэнамі "Чырвонай зоркі" і"Айчыннай  вайны  2-ой  ступені",  "Партызану  Айчыннай  вайны",  'За перамогу над Нямеччынай" і іншымі 6-ю медалямі.

У чэрвені 1944г. Мінскім абкамам партыі была накіраваная ў г. Мінск для ўзнаўлення савецкай улады. Працавала дырэктарам школы №23, затым вучоба ў інстытуце ім. М. Горкага, дырэктар школы №40 і з  20.08.1957 г. была дырэктарам школы №25. Школа не была яшчэ здадзеная будаўнікамі ,  і толькі 25.01.1958 г. прыняла першых навучэнцаў з36, 5, 8 школ. У першы год было больш  за 2400 навучэнцаў, настаўнікаў і абслуговага персанала больш  за 100 чалавек. Школа працавала ў 3 змены.

Шмат намаганняў было прыкладзена завучам школы Барысавай Р.Р.., сакратаром партарганізацыі  Нахімоўскім Е.М., па згуртаванні настаўніцкага калектыва.

У школу прыйшлі маладыя настаўнікі Апарыаева Т.М., Гіравенка Т.М., Шандора Р.А., старэйшая піянерская важатая . Гарохава В.Я., якія былі працавітыя, дысцыплінаваныя, выканаўчыя.

Піянерская дружына  неаднаразова займала прызавыя месцы ў раёне і горадзе пад кіраўніцтвам старэйшай піянерскай важатай  і класнымі  кіраўнікамі  піянерскіх класаў. Школа дасягнула добрых вынікаў у вучэбнай і выхаваўчай працы.

Я заўсёды імкнулася заахвочваць настаўнікаў і навучэнцаў. Аб'яўляліся з уручэннем падзякі, граматы, каштоўныя падарункі - кнігі. Усё гэта рабілася ўрачыста, прымяркоўвалася да адпаведных свят на лінейках навучэнцаў і настаўнікаў. А хто не памятае , як праводзілася так званая "Музычная вясна", у якой удзельнічалі ўсе класы пад кіраўніцтвам класных кіраўнікоў і настаўнікаў пачатковых класаў.

За дасягненні ў грамадскай у працы і актыўную дзейнасць у сакавіку 1960 г. я была ўзнагароджаная Ганаровай граматай Вярхоўнага Савета  БССР.

У верасні 1966 г. за поспехі, дасягнутыя ў навучанні і выхаванні навучэнцаў,  была ўзнагароджаная Ганаровай граматай Мінскага гаркома партыі.

За вялікія поспехі, дасягнутыя ў вобласці народнай адукацыі і актыўны ўдзел у грамадска-палітычным жыцці ,  узнагароджаная нагрудным значком "Выдатнік асветы СССР" у 1986 г.

Ганаровымі граматамі Цэнтральнага камітэта ЛКСМ Беларусі , Беларускім  Рэспубліканскім  саветам  піянерскай арганізацыі імя У.І. Леніна. Іншымі грамадскімі арганізацыямі ўзнагароджвалася гэтак жа Ганаровымі граматамі. Усяго - 12 штук, акрамя вышэйпаказаных. Узнагароджаная медалем "За доблеснаую працу ў адзначэнне -100-годдзі школы са дня нараджэння Ў.І. Леніна", ёю жа былі ўзнагароджаныя і настаўнікі школы.

Шматлікія настаўнікі за дасягненні ў вучэбнай і выхаваўчай працы з вучнямі  гэтак жа ўзнагароджваліся партыйнымі і грамадскімі арганізацыямі раёна і горада.

Чалец КПСС з мая  1945 г.

У кастрычніку 1972 гады пайшла на пенсію.